richting terugweg...

Hallo allemaal!

Tjonge wat n belevenissen in een paar dagen! Dinsdag hebben we met elkaar het laatste project dat we wilden bezoeken bezocht, waarna we met ons ziekenhuisteam uit eten zijn geweest, erg gezellig!
Woensdag hebben we een lange wandeling gemaakt, naar het kruis op 1 van de heuvels. Wat een prachtig uitzicht over het dorpje!
Gisteren zijn we lekker wezen zwemmen, in de schaduw was het ruim 35 graden, de zon brandde, het was echt warm, maar het water koelde weer lekker af. Die avond volgde een fikse onweersbui, waardoor ik niet naar het internetcafe kon om even verhaal te doen, dus daarom maar nu.

Vandaag een zware dag gehad: Al 3 dagen waren de kids op de oudere zaal ingesmeerd met varkensvet waarin medicatie zat, tegen de huidinfectie die hier al maanden heerst. En toen moesten ze vanmorgen allemaal in bad+ alle bedjes werden helemaal schoongemaakt. Wat super!! Met die bedjes waren we heel erg blij want lang niet alle kids krijgen op maandag een nieuw lakentje. En... dat gaat erop zonder het matrasje een sopje te geven. Ook hebben zes in de 3 weken dat wij hier zijn geen schone dekbedhoes gekregen. En dan elke dag meerdere keren spugen... Jullie kunnen wel raden hoe dat ruikt...
Daarna werd een bacterielamp geplaatst, waarvoor alle kids de zaal uit moesten. Hoe? Wel, met z\n allen in 1 bed...! |Tja hoe houdt je ze vrolijk al die tijd en terwijl je zelf inmiddels echt heel erg trek hebt? Black Eva (niet onze maar 1 van de zusters, n superzuster!) bracht uitkomst: 8 kids in bed, de grootste herriemaker op haar arm, en dan maar rondrijden met dat bed... haha, ze waren wel allemaal stil! k Heb haar maar vast een koekje gebracht van onze traktatie die op tafel klaarstond, maar waar zij niet bijkon omdat ze niet weg mocht bij de kids... :)

Toen de jongere kids... Ik was al weggeroepen om 2 kindjes die net waren binnengebracht te wegen. En wat bleek? Het was de tweeling die ik aan het begin van de week op de andere afdeling ook al gewogen had, maar toen mochten ze lekker mee naar huis. Nu opgenomen, 1 aan t infuus. why? nobody knows....
Laatste uurtje was heel heftig. het gaat niet goed met Barbara, het babietje met spina bifida (open ruggetje). Maar helaas... de zusters zagen geen reden om bij haar te blijven, hoewel ze (waarschijnlijk) nog maar heell kort zal leven... Eva en ik hebben heel de tijd naast haar bedje gestaan, zodat ze toch niet helemaal alleen was. Maar uiteindelijk moesten we echt weg omdat het tijd was geweest om naar huis te gaan, en toen heeft Eva de hoofdzuster gebeld. We hopen maar dat die toch zorgt dat er iemand bij haar blijft...

Afscheid nemen... Hoe doe je dat als je weet dat de kids in deze situatie achterblijven? Ik ben blij en dankbaar dat Reina morgen weer terugkomt (ze is nu bij de groep in Vinogradiv) en dat de nieuwe langetermijnwerkers over 1,5 week starten. Dan zijn er 5 vaste personen, waarmee ze willen gaan proberen ook in de weekenden zorg te geven. Want maandag is het altijd heel erg merkbaar dat wij er 1 of 2 dagen niet zijn geweest...

Afscheid nemen, hoe beter dan hen biddend in Gods handen op te dragen? Dat geeft rust. Hij kent deze situatie, Hij weet hoe hier geworsteld wordt om voor tijdelijk en eeuwig leven van de kinderen.
Eens zal de vrucht openbaar worden... Ook van mij en u...


D.V. morgenochtend kwart voor 6 hopen we hier weg te rijden, en n kleine 12 uur later te landen. Daswiedanja (totziens)!

Later uitgebreider verslag en fotos, ik moet terug voor het eten.

Groetjes,
Woudie