Weer thuis!!! En nog verder...

Hallo allemaal!!

Gisterenavond zijn we thuisgekomen, veilig en redelijk gezond. Er lag een kaart op de mat met welkom thuis, heel lief, nogmaals bedankt!

De reis duurde iets langer dan gepland omdat we op Eindhoven in het vliegtuig moesten blijven zitten omdat het onweerde. Maar verder heel voorspoedig verlopen. Wat was het al een overgang van Oekraine naar Hongarije! Zo duidelijk verschil in rijkdom als je de wegen, huizen en auto's bekijkt, enorm! De grens mochten we snel oversteken, blijkbaar trekt 'een blik vol mutsen' niet zoveel aandacht:P Wat was het gezellig meiden, ik heb echt genoten!! Van jullie gezelligheid, van voldoening uit het helpen, het genieten van de kinderen, van de natuur, en zoveel meer! De natuur is zó ontzettend mooi! Bergen en 1000 kleuren groen, 's avonds in een gouden gloed!!

Het was mooi en goed om te doen.

Wel moet ik weer erg wennen aan de luxe hier. We reden de straat in en dan zie je straatsteentjes helemaal in n patroon met kleurtjes... belachelijk luxe!
Toen zag ik mn eigen kapstok: met 3 jassen eraan en evenzoveel paar schoenen eronder... dat was echt even slikken. Zo ook toen ik vanmorgen mn kledingkast opendeed... Pff... dit is zo'n totaal andere wereld! Dus ik (en wij allemaal denk ik) hebben wel even wat te verwerken, maar dat komt wel goed. Ik ben op dit moment vooral even bezig om te proberen om weer in een normaal eetritme te komen. De afgelopen week heb ik het toilethokje wel heel vaak gezien. Elke dag pannekoeken, appeltaart of luxe broodjes bij het ontbijt. Elke avond een 3 gangenmenu. Heel luxe, maar helaas verdroeg mijn lichaam het niet goed. Het is eten was heel vet, of heel zoet, eiwitten (buiten ei om), zuivel en vezels kennen ze niet. Wat dat betreft ben ik wel heel blij weer terug te zijn.

Het afscheid van Ukraine zelf viel me echt mee, vooral doordat vandaag Reina alweer werkt en volgende week maandag de nieuwe lange termijners hopen te starten waardoor ze binnenkort 7 dagen per week zorg hopen te gaan geven. Dit is echt nodig, want als wij op maandag kwamen... We hebben alledrie weleens kokhalzend boven een bedje gestaan... (ik schiet in de lach nu ik het typ, maar daar was het zo reëel!)

Hij gaf mij ook na 2,5 jaar ziekte, voor artsen bijna onmogelijk, mijn gezondheid terug. En daarom heb ik deze reis gedaan: Uit dankbaarheid voor alles wat Hij mij gegeven heeft. Wij mochten het doorgeven...: liefde en troost, hulp om gezondheid te bereiken.

Ivan en Seherezade zijn nog daar, ik ben nu weg, en kan het in die zin wel afronden. Maar de situatie daar blijft. Wilt u daarom ook blijven bidden? Dat de dokters en zusters mogen gaan inzien dat deze kinderen (als ze blijven leven) de mensen van de toekomst zijn, en dat aandacht en vooral liefde nodig zijn voor ontwikkeling.

Afgelopen weken heb ik alle praktische gegevens die ik nodig had kunnen verzamelen. Komende weken hoop ik die mbv de World Healt Organization te gaan intepreteren. Ik ben heel erg benieuwd wat eruitkomt! Weet het echt nog niet, daarom vindt ik het onderzoek nog steeds een leuke uitdaging. De blog laat ik daarom nog n poosje verder lopen, om jullie te vertellen wat mijn bevindingen zijn, en nog wat foto's te plaatsen. Vandaag nog van de reis, volgende week meer van het onderzoek.

Wel wil ik elke lezer alvast heel hartelijk bedanken voor jullie meeleven. Veel is er voor de kinderen, de zusters, langetermijners en ons gebeden afgelopen weken. Heel hartelijk bedankt.
De Heere verhoort. Elke dag opnieuw mochten we de kracht ontvangen om verder te gaan, om de kinderen te geven wat zij nodig hebben, liefde en aandacht, hoe ze soms ook roken of eruit zagen. Alle drie hebben we wel gehuild en zaten we er wel een keer doorheen, maar steeds konden we toch weer opstaan. Ik heb veel respect en bewondering voor de langetermijners, die een jaar of langer dit werk doen. God helpt hen en Hij werkt, ook anno 2012!