Our work

I told you, some things are very hard. So the work is... Het werk zelf is fysiek niet echt zwaar. Ik ben blij en dankbaar dat mijn rug het prima aankan. We gaan op tijd naar bed, maar maken ook best lange dagen. Kort ons dagprogramma (we hebben de NL tijd maar aangehouden, dan hebben we meer aan de dag)
7H ontbijt
7.20 walk to the hospital
8h start to work
10h LUNCH!! (oef wat was dat wennen!)
15h klaar.

Er zijn 2 zalen, beide met op dit moment 9 baby,s. Wij starten op de grote zaal, die met de kinderen van 6-12 maanden, maar de oudste op dit moment is bijna 11 maanden. om 11u gaan we naar de jongere kinderen (na lunch), om 12.30 weer naar de oudere en om 14u nog een keer naar de jongere. steeds zelfde ritueel:" verschonen, voeden, spelen.
Ik ben heel blij dat wij (NL people+ 2 from Childrens Relief from Ukrainia) er zijn. De nurses verschonen de babys vaak in bed, voeden ze in bed, en verdwijnen daarna...

Op elke zaal hebben wij 3 ,eigen, (sorry kan aanhalingstekens hier niet vinden) kinderen. 1 standaard, en 2 wisselen af, net of Arlien (from Holland) of Eva (woont hier, is UA en werkt voor CR) werkt.
Seherezade (afk. spreek uit Sjehee) en Ivan heb ik standaard. Op de jonge groep heb ik maar 1 kindje, alleen sehe omdat ze zoveel zorg nodig heeft, en zo voorzichting met haar omgegaan moet worden.

Ivan is 9 maanden, en hij kan ontzettend lachen! We oefenen veel in omrollen van rug-buik en andersom, want nu gaat hij alleen van zij naar zij. en in zitten. Ik denk dat hij deze twee dingen wel gaat leren in de nog 2 weken die we hebben. Staan niet, zijn beenspieren zijn zo ontzettend week! Gisteren gaf hij na 4 dagen voor het eerst een beetje tegendruk, en kon hij ook zelf zijn hoofdje rechtop houden terwijl hij tegen mij aanzat, super!!
Helaas spuugt hij erg veel als hij de fles in bed gekregen heeft, dus ik probeer steeds om hem zelf te voeden, maar heb mijn andere kindje ook, dus soms moet ik het wel laten gaan en pak ik hem zodra ik met Julia of Livia klaar ben zodat hij kan boeren en daarvoor veel minder spuugt. als hij zijn boertje niet kan doen komen er hele golven terug. Thats very hard... just a burb, only a burb..!! But when de bottle, who lays on the dekbed, is empty, (sorry, NL) hij wordt weggepakt, en de zuster verdwijnt.... Of ze het niet weten? of dat ze het (kind) niet belangrijk vinden? I don,t know... Jammer genoeg wordt hun bedje maar 1x in de week verschoond. Ik pak soms dan maar een katoenen luier, zodat hij toch een beetje schoon ligt.
Ook de gekregen bepanthen en sudocreme + billendoekjes kunnen we heel erg goed gebruiken, bedankt daarvoor!!!

Dan Sehe, mijn kleine meisje. Een geboortedatum weten we niet, maar waarschijnlijk is ze rond de 3 maanden. Haar lichaampje is heel erg anders dan dat van de gemiddelde baby. De vorm van haar hoofdje, maar veel meer haar onderlijfje, dat is erg achter in groei, is helemaal slap en doet duidelijk pijn als je haar niet heel voorzichtig behandeld. Gisteren huilde ze voor het eerst niet meer toen ik haar verschoonde, gelukkig! Ook heeft ze inmiddels gelachen en gisteren zagen we (ook voor Eva was dit nieuw) voor het eerst ook haar linkerbeentje bewegen, niet alleen de rechter. super!!
Ik heb Sehe omdat ze heel erg langzaam drinkt, het kost haar veel energie. Eergisteren deed ik , mijn, andere kindje, en een zuster deed Sehe, in haar bedje. Ze was geduldig met haar, maar stopte toch al toen ze nog maar 50ml gedrinken had, terwijl ze bij mij alle 150 opdrinkt. En helaas... Toen we gingen afronden en ik Renate weer in haar bedje legde spuugde Sehe enorm. Hele golven kwamen terug. En ze had al maar 50 binnen... Letterlijk van top tot teen was ze nat. Wss kwam dus echt alles eruit. Gelukkig was de zuster zo lief om toch schoon beddengoed en kleertjes voor haar te halen, zodat we haar niet in haar vieze bedje hoefden te laten liggen. Maar Eva vroeg me meteen om alsjeblieft elke voeding dat wij er zijn Sehe te doen, ank krijgt ze tenminste wel 150 binnen, die ze duidelijk nodig heeft.
Het is zo,n lief meisje, dat duidelijk wil vechten! Ze wil leven, maar heeft hier niet veel kansen. Gelukkig heeft ze lieve ouders, die regelmatig even naar haar komen vragen en soms wat voor haar mee brengen. Ik hoop dat ze een keer naar huis mag, dat zal veel beter voo rhaar zijn, en voor de meeste kinderen die hier liggen.

Waarom vertel ik in mn 3e blog: voeding.